News:

ยินดีต้อนรับ สู่ Pall Swiss เว็บบอร์ดตัวใหม่

Main Menu

**....26ปีแห่งความหลัง...***

Started by pall, September 07, 2004, 01:43:53 PM

Previous topic - Next topic

pall




 
 
 ความรู้สึกของผู้เป็นแม่ที่มีต่อลูกทุกๆๆคน
 ไม่ว่าลูกจะยังเล็กหรือโตจนหัวหงอกแล้ว....
 แม่ก็ยังคิดว่าลูกยังไม่โต...ยังเป็นเด็กเล็กๆอยู่เสมอสำหรับแม่
 ทุกครั้งถ้าเจอหน้ายามลูกมาหา...คำแรกที่แม่จะถามคือ..
 เป็นไงบ้างลูกกินข้าวแล้วหรือยัง....แม่จะวนเวียนกอดจูบลูบหลัง..
 
 สายตาอันฟ้าฟางของแม่จะทอดมองดูลูกด้วยความรัก...
 .....ความห่วงใยของแม่จะมีให้ลูกตลอดเวลา...
 ไม่เคยลบเลือน....เสื่อมคลาย...แม่คือผู้ให้อย่างแท้จริง....
 
 บางครั้งลูกอาจจะรำคาญ...เบื่อหน่ายในความรัก...ซักถาม
 หรือความห่วงใยที่แม่มอบให้
 ความรักของแม่.....ดุจน้ำค้าง....บริสุทธิ์...
 ไม่ว่าลูกจะชั่วช้าเพียงไรแต่ความรักที่แม่มอบให้ไม่เคยเปลี่ยน
 แปลงเสื่อมคลาย....แม่ยังรักลูกเสมอ..
 
 เราจะรู้สึกถึงความรักของแม่อย่างแท้จริง
 ก็ต่อเมื่อเราเริ่มเป็นพ่อแม่.....ความรักที่เรา
 มอบให้ลูกหรือรู้สึกอย่างไร...นั่นก็คือความรู้สึกที่แม่มีต่อเรา..
 ..............
 
 **ความทรงจำของแม่**
 
 26 ปีผ่านไปไวเหลือเกิน
 
 ป้ายังนึกถึงภาพตอนท้องฝ่าน...และตอนฝ่านยังเล็กๆอยู่
 26ปี....ผ่านไปเร็วมาก....และ26ปีเหล่านี้มันอยู่ตรงไหน
 ป้ายังคิดว่าเพิ่งจะผ่านไปเมื่อวานนี้เอง...
 Stephan (Phan ฝ่าน)
 
 ตอนเป็นเด็กทารกน่าตาน่ารักมาก
 ป้าคลอดเขาตอนที่เขามีอายุได้แค่8เดือนเอง
 น้ำหนักของเขาน้อยมากแค่2,160กรัม
 ยาวแค่ 45ซม.
 
 ฝ่านเป็นเด็กที่มีปัญหาเกี่ยวกับช่องท้อง
 จะดื่มน้ำนมน้อยมากแค่ครั้งละ5กรัม
 และเป็นเด็กขี้ร้องไห้....มาก
 จะหยุดร้องเมื่อเอามือลูบตัวลูบหลัง
 และเป็นเด็กที่ติดแม่มาก
 เขานอนกับป้ามาตั้งแต่เเรกเกิด...นอนจนถึงอายุ11หรือ12ขวบ
 ถึงได้แยกไปนอนต่างหาก
 
 ฝ่านชอบมากถ้าได้รับกอดหรือจูบ
 ทุกวันนี้เขาถึงได้เคยชินไม่อายถ้าได้รับการจูบ
 จากแม่ในสถานที่สาธารณะ
 ฝ่านโดนเลี้ยงมาแบบลูกผสม...และต้องช่วยตัวเองมาตั้งแต่
 พอจะทำอะไรได้เองแล้ว
 เขาจะต้องตัดสินใจเอง...หรือช่วยตัวเองยามคับขัน
 
 ป้าจะสอนให้ลูกติดดินเสื้อผ้าปะก้นตอ้งนุ่งได้
 และตอ้งทำตัวง่ายกับการเป็นอยู่อย่าเรื่องมาก
 เวลาจนจะได้ไม่ลำบาก...ไปไหนอย่าให้เป็นภาระคนอื่น
 
 ฝ่านตอนเป็นเด็กจะขี้เล่นหัวเราะ....ชอบฟังเพลง..
 วาดภาพ..ชอบรอ้งเพลงมาก...
 เขาจะมีพวงแก้มยุ้ยสีแดง...ใครที่เห็นมักจะจับแก้ม
 ด้วยความหมั่นใส้...
 
 พอโตขึ้นวิ่งได้(อายุแค่8เดือนวิ่งได้แล้ว)
 เขาเป็นเด็กที่ซุกซนมาก....
 จะวิ่งเก่ง....ตั้งแต่เด็กไม่เคยอ้วน...จนถึงทุกวันนี้
 คนที่นี่จะเรียกเขาว่าเด็กที่ซนที่สุด
 
 คนแก่ที่นี่ชอบฝ่านกันทุกคน
 ฝ่านจะชอบทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ
 จะชอบยกของให้คนแก่...จูงมือคนแก่ข้ามถนน
 เสียสละที่นั่งให้คนแก่...เขาทำมาตั้งแต่เด็กแล้ว
 
 ............................
 
 ป้านึกถึงฝ่านแล้วต้องยื้มทั้งน้ำตา...
 ภาพต่างๆๆ.....ที่เกิดขึ้น....และผ่านไป....
 มันยังคงอยู่ติดแน่นประทับอยู่ในความรู้สึก
 
 
 วันวาลที่แสนหวาน.....
 ฝ่านจะอายุครบ...26ปี
 วันที่12กันยายน78
 คือวันคล้ายวันเกิดของฝ่าน
 
 
 
 
 
 
 
 

**กระทู้นี้เป็นกระทู้เดิมหมายเลข 0404 ห้อง pallswiss (เผื่อใช้ในการค้นหา)**

pall




 
 
 ฝ่านจะติดแม่มาก...ภาพนี้เป็นภาพตอนท้องลูกคนที่2
 ใกล้กำหนดจะคลอดอีกไม่ช้า

pall




 
 
 ฝ่านจะชอบเล่นตุ๊กตามาก
 ป้ายังมีตุ๊กตาของเล่นฝ่านซึ่งเก็บไว้อย่างดี

เกตุ

สุขสันต์วันเกิดให้ฝ่านด้วยนะจ้ะป้าจ๋า ขอให้มีความสุขมากๆ  
 และเป็นลูกที่ดีของแม่ตลอดไปค่ะ  
 
 ป้าจ๋าตอนสาวๆงามจริงๆค่ะ

pall

ขอบใจมากจ๊ะเกตุ
 แล้วจะบอกฝ่านให้

pall




ฝ่านกำลังเป่าเทียนวันเกิด
 
 อีกคนคือลูกชายคนที่2

ดึ๋ยย์

Herzlichen Glueckwunsch zum Geburtstag ka Phan...=) ..
 ฝ่านน่ารักมั่กๆ เลย ป้าก็งามพริ้งเลยนะเจ้าคะ

pall




 
 ฝ่านคนใส่เสื้อแดง
 อีกคนคือHansperter ลูกชายคนที่2

pall




 
 ป้ากับลูกชายคนที่2ที่กำลังอุ้มอยู่

pall




**ขอบใจมากจ๊ะดึ๋ยย์**
 จะให้เจ้าตัวมาอ่าน
 
 
 ตอนเล็กๆฝ่านจะมีแผ่นเสียงมาก
 เขาชอบฟังเพลง
 เลยเรียกเขาว่าดีเจฝ่าน

pall


pall


pall




 
 HAPPY
 
 BIRTHDAY  
 
 TO
 
 YOU
 
 STEPHAN
 
 

นี่นะ

happy birthday stephan. keep going na ja.  
 
 อ่านเรื่องป้าเขียนถึงฝ่านแล้วน้ำตาจะซึมๆ เพราะมโนภาพไปถึงความรู้สึกว่าถ้าแม่เขียนถึงเราแบบนี้จะเป็นอย่างไรบ้างหนอ เพราะแม่นี่นะก็ไม่เคยเขียนอะไรแบบนี้ให้ ด้วยความที่เราเติบโตมาแบบครอบครัวจีน ความรักที่สัมผัสได้ก็คือการทำหน้าที่ของแต่ละคนให้ดีที่สุด แม่ทำหน้าที่ของแม่ ป๋าทำหน้าที่ของป๋า ส่วนลูกๆก็ทำหน้าที่ของลูกๆไป  
 
 ป้าจ๋าเชื่อไหมว่า นี่นะจำไม่ได้ว่าแม่กอดนี่นะครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ เพราะนี่นะไม่ได้ถูกสอนมาให้แสดงออกความรักแบบฝรั่งเขาทำกัน พอจากบ้านไปนานๆ เมื่อปีที่แล้วกลับไปบ้าน คิดว่ายังไงถ้าเจอแม่คงได้กอดแม่ แต่กลายเป็นว่าพอเอาเข้าจริงๆ นึกจะกอดก็สั่น คืออยากกอดแม่ แต่ทำไม่ได้ ไม่รู้ทำไม สงสัยเขิน  
 
 แม่เองก็เขินๆนี่นะเหมือนกัน แต่ถ้าแม่แก่ลงไปนี่นะคงได้กอดแม่ เหมือนที่นี่นะกอดอาม่า กอดอากงได้อย่างสนิทใจ  
 
 เอ เข้ามาสุขสันต์วันเกิดฝ่าน กลายเป็นว่าเรามาบ่นอะไรแล้วเนี่ย ฮิๆๆๆ

miko

มาอวยพรวันเกิดให้เว็บมาสเตอร์ ด้วยคนคะ ขอให้มีความสุขคิดสิ่งใดขอให้สมปราถนา ไม่มีโรคภัยเบียดเบียน มีเงินใช้เยอะๆๆ HAPPY  BIRTHDAY  TO  YOU  STEPHAN. ( ป้าตอนเป็นสาวแจ่มมากๆเลยคะ)