Good morning จ้า

[black tea]

Good morning จ้า....
 เช้าวันใหม่ กลิ่นหอมของดอกไม้โชยพัดมา
 หัวใจดวงนี้ยินดีเริงร่า ดอกไม้งามตา....ฉันรดน้ำให้เธอ
 
 ลงมือทำขนมหวานให้อร่อย
 ทำนิดๆ หน่อยๆ ก็เป็นสุขได้เสมอ
 
 ส่งยิ้มให้เจ้านกน้อยเพื่อนเกลอ
 เป็นสุขดีนะเออ....เจ้าไม่เดียวดาย
 
 และแล้วใครคนหนึ่งเดินทางมา
 ใจดวงนี้เริ่มมีค่า มีความหมาย
 
 เราสองคนเอาหัวใจมาทักทาย
 เธอช่วยเด็ดดอกไม้มาแบ่งปัน
 
 วันผ่านไป คืนผ่านไป ทีละนิด
 ความใกล้ชิดต่างเชื่อมโยงเธอและฉัน
 
 หากวันใดหัวใจไร้และล้า
 เธอรีบมาปลอบขวัญคนคนนี้
 
 เธอช่วยทำให้ความเศร้านั้นไม่มี
 ทุกๆ คืนนอนฝันดี ฝันถึงเธอ
 
 แล้วเราสองคนจะฝันหวานใต้ผ้าห่มอุ่น
 นุ่มละมุนด้วยไอรักอยู่เสมอ
 
 อยากจะขอขอบคุณหัวใจเธอ
 ที่ทำให้ฉันพบเจอรักสวยงาม.........
 
 อิ๊ๆๆ วันนี้มาแนวหวานค่ะ เห็นห้องเงียบมาหลายวัน
 เลยเอากลอนมาให้อ่านเล่นๆ อ่านแล้วก็นึกถึงวัยละอ่อน
 ตอนนั้นหัวใจเป็นสีชมพูเรื่อๆ ตอนนี้แดงอมดำ หุหุ
 
 เข้ามาทักทายกันหน่อยนะคะทุกคน  
 ป้าพรขา.......ป้าจ๋าไม่อยู่ป้าหายไปช่วยป้าจ๋าย้ายบ้านหรือเปล่าคะ
 
 คุณนิด แม่ลูกหมูสามตัว....หายไปไหนตัวเอง...เอาขนมมาแบ่งกันบ้างนะ
 
 นี่นะ....สะพายกล้องไปถึงไหนแล้วจ๊ะ เอารูปมาอวดได้แล้วจ้า
 
 แล้วคนอื่นๆ ด้วยนะคะ เอ่ยชื่อไม่หมด เพราะเขิลๆๆ มาทำให้ความเขิน
 หายไปหน่อยจิจ๊ะ สมาชิกใหม่ๆ น่ะจ๊ะ
 

**กระทู้นี้เป็นกระทู้เดิมหมายเลข 0186 ห้อง pallswiss (เผื่อใช้ในการค้นหา)**

[นิด]

@@  ในนามของความรัก  @@
 
         แล้ววันนี้วันที่รอก็มาถึง...
 เป็นวันหนึ่ง...ซึ่งฉันแสนหวั่นไหว
 วันที่เราจะเลิกรอกันต่อไป
 ทุกสิ่งได้ดับลงตรงนี้แล้ว..
         ไกลออกไปในวันอันแสนหวาน
 ดอกไม้บาน บทกวี ดนตรีแผ่ว...
 ดวงตาดาวเด่นประกายรักฉายแวว
 รักที่แคล้วคลาดกันจนวันนี้..
        ยิ้มหวานซื่อสดใสไร้เดียงสา
 ยังติดตาติดใจไปทุกที
 ตาแลตาหลบตาเกินพาที
 รู้ว่ามีความหมายเกินสายตา
         โอ้ละหนอวันนั้น...วันที่หวัง
 เฝ้าแต่ตั้งตาคอยละห้อยหา
 คอยด้วยใจไหวหวั่นทุกวันมา
 หมดเวลาที่จะรอกันต่อไป
         น้ำตารินไหลพร่าง...อย่างเงียบเงียบ
 มันเย็นเฉียบ...เหมือนเชือดให้เลือดไหล
 ทั้งปวดลึกร้าวทั่วเนื้อหัวใจ
 วันทำไมจึงมืดยืดยาวนัก.
     " คำหยาด " เนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์ (  กวีซีไรท์  )
 
 
 
 

[นี่นะ]

... เพราะความพลัดพรากจากกันนั่นแล ทำให้คู่ครองของแต่ละฝ่ายต้องอยุ่คนเดียว เปลี่ยวกาย เปลี่ยวใจ ไม่มีใครเป็นคู่ทุกข์คู่ปรึกษา แม้จะแสนทนทุกข์ทรมาน แสนขมขื่น ก็จำใจกล้ำกลืนไปตามกฎของกรรม ซึ่งจำมาจำจากพลัดพรากจากไปเช่นนั้นทั่วไตรภพ...
 
 

[black tea]

แม่ลูกหมูหายไปไหนเสียหลายวันจ๊ะ หรือว่าแอบอ่านเหมือนกัน ชาดำเขียนไม่เก่งค่ะ
 ใครเขียนเก่งเข้ามาเขียนที แต่ชาดำอานเก่งนะ จะบอกให้ ใครเขียนอะไรอ่านหมดแหละ
 นี่นะ ถ่ายรูปสวยก็เอามาอวดกันบ่อยๆ นะจ๊ะ ชอบรูปที่นี่นะถ่ายค่ะ