***เมื่อฉันได้มาพบเธอ...คนดี***

[blacktea]

ขึ้นหัวข้ออย่างกับชื่อเพลงรักของกิ๊กสมัยใหม่แน่ะ อิอิ
 
 ไม่มีอะไรค่ะ แค่อยากเขียน เพื่อระลึกถึงคนดีๆ  
 
 พ่อกับแม่....คือคนดีที่หนึ่ง นิรันดร
 พ่อ....คือบุคคลที่โลกนี้มีเหลือน้อยเต็มที หรือเกือบจะสูญพันธุ์
 พ่อ....ไม่ดื่มอัลกอฮอล์ ไม่สูบบุหรี่ ไม่เล่นการพนันทุกประเภท
 พ่อ....คือตัวอย่างที่ชัดเจนของคุณงามความดี
 
 แม่....ผู้เสียสละ และแบกภาระของคนทั้งครอบครัว
 แม่....คือคนที่มีความสามารถพิเศษ คือ ตะหนี่ ขี้เหนียว ประหยัด
 แต่....แม่....ไม่เคยขาดน้ำใจกับคนรอบข้าง ทั้งเพื่อนบ้านและคนพลัดถิ่น
 พ่อกับแม่....รักลูกยิ่งชีวิต....แบบ...นิรันดร
 
 

**กระทู้นี้เป็นกระทู้เดิมหมายเลข 0576 ห้อง pallswiss (เผื่อใช้ในการค้นหา)**

[blacktea]

พี่ น้อง ลุง ป้า น้า อา....จาก PallSwiss
 หลากหลายความคิด  
 พวกเราเหมือนคนพลัดถิ่น
 พวกเรา....ถ้อยทีถ้อยอาศัย
 พวกเรา....ถนอมซึ่งน้ำจิตน้ำใจของกันและกัน
 พวกเรา....ไม่เหมือนญาติ แต่ก็เหมือนญาติ
 พวกเรา....ไม่ใช่พี่น้องญาติมิตรแท้...แต่นั่นก็เกิดได้ ณ ที่แห่งนี้
 

[blacktea]

คุณผู้ชาย....ของ...แจ๋ว เองจ้า
 เขา....คือคนดีที่มีน้ำใจ
 เขา....ซึ่งอยู่ในประเทศที่...เงิน...คือ...ธุรกิจหลักของประเทศ
 เขา....ซึ่ง วัน วัน เห็นตัวเลขของ...เงิน...มหาศาล...ในแต่ละวัน
 เขา....คนที่สอนให้เรารู้จักแยกค่าของเงิน....กับ....ค่าของคน
 เขา....คือคนดีที่หนึ่ง....ของชาดำ..(คนสวย)  
 
 

[pall]

อิอิ...ป้ารู้แล้วหล่ะว่าทำไมวันนี้อากาศดีมากแดดออกเเจ๋เลย...
 เพราะบีครึ้มอกครึ้มใจนี่เอง........
 เห็นด้วยทุกข้อจ้า..........................
 
 เอทำไมต้องเน้นว่าคนสวยด้วย5555555555
 ตั้งแต่คิดจะเป็นแม่ยกนี่เน้นจริงๆๆ55555555555
 แต่ก็ได้ข่าวมาว่าสวยจริงๆๆ.....
 แบบนี้ต้องให้รางวัลคนส่งข่าวนะ.....
 
 เห็นด้วยสุดๆกับประโยค
 
 สอนให้เรารู้จักแยกค่าของเงิน....กับ....ค่าของคน  
 
 เป็นความจริงที่สุด...

[blacktea]

อะจ๊ากกกกกกกกก โดนป้าแซว
 ขอครึ้มใจหน่อยนะคะป้า
 ตอนนี้กำลังเจอสงครามเย็น (หรือประสาทหว่า)
 ในความระทมทุกข์ ก็มีเสี้ยวของความสงบสุข นี่ นี่ เป็นไงล่ะ
 
 จริงๆ ชาดำ(คนสวย) ไม่ได้ตั้งใจเน้นนะคะ
 ก็ใครๆ ก็เขียนแบบนี้นะคะป้า อิอิ
 สวยด้วย ใจดีด้วย อ้อนเจ๊าะด้วย นี่แน่ะ

[นิด( แม่ลูกหมูสามตัว)]

ก็ถึงว่าสินะ เมื่อเช้าที่โทรคุยกันเสียงอ่อนเสียงหวาน แถมบอก สบายใจสบายอารมณ์ ที่แทนก็กำลังอยู่ในช่วงอารมณ์คิดถึงคนข้างๆที่ทำให้น้องเรา กลายเป็น  "  ยัยอ้อนเจ๊าะ " สวยอย่างเดียวไม่พอ ยังขี้อ้อนอีกนะสาวน้อยคนนี้

[นิด( แม่ลูกหมูสามตัว)]

ฉันอยู่ที่นี้มาก็นาน ถึงไม่นานมากเหมือนหลายๆคน  แต่ฉันก็ได้เรียนรู้ชีวิต ได้เรียนรู้จิตใจคน ที่ยากแท้หยั่งถึง ได้รู้ความหมายของคำว่า เพื่อน จริงๆ ประสบการณ์หล่อหลอมให้ฉันแข็งเกร่ง ได้เวลาช่วยเยียวบาดแผลที่สาหัสในใจฉัน  ก่อนที่ฉันจะเจอกับมรสุมชีวิตครอบครัว ฉันมองโลกในแง่ดี ใสซื่อ ฉันมีความเชื่อมั่น ภาคภูมิใจ มีความหวัง ความฝัน มีวัตถุที่ทำให้มีผู้คนคบหามากมาย ที่ฉันหลงคิดว่าคือเพื่อน แต่เมื่อชีวิตถึงจุดหักเห มันเปลี่ยนฉันให้กลายเป็นคนหล่ะคน เก็บตัว หวาดกลัวจิตใจคนที่จะมาเล่ห์ไหนเหลี่ยมไหน  สายตาที่มองฉัน เสียงซุบซิบ นินทา ใบหน้าที่เมินหนี หรือถ้อยคำที่เหมือน ฝามือหนักๆมากระทบหน้าอย่างแรง เมื่อฉันเอยขอความช่วยเหลือจากคนที่ฉันเคยหยิบยื่นน้ำใจ ความเชื่อมั่นภาคภูมิใจหายสิ้น ถึงแม้ยังคงมีมิตรแท้อีกสามที่คงเหมือนเดิมกับฉันทุกอย่าง แต่ฉันไม่อยากให้เค้าต้องมากังวลใจ หรือต้องลำบากที่จะมาคอยช่วยเหลือ ปลอบใจ หรือรู้สึกสงสาร ฉันเกลียดคำคำนี้มาก ไม่อยากให้ใครมาเวทนาฉัน ฉันปิดกั้นตัวเองในโลกแคบๆสี่เหลี่ยมตัดขาดโลกภายนอก ก้มหน้ามองเท้าตัวเองที่ก้าวเดินไปตามถนน ความรู้สึกมันเหน็บหนาว สิ้นหวัง หวาดกลัว ทุกสิ่งรอบตัวเป็นสีเทาไปหมดในสายตาฉัน แต่ด้วยมีคำพูด และประโยค จากคนสี่คน ที่ดึงสติ ดึงชีวิตฉันกลับมา ฉันเคยตัดสินชีวิตตัวเองอย่างคนสิ้นหวัง แต่เพราะเสียงเรียก ใสๆ กับมือน้อยๆ และหยดน้ำตาที่รวงลงมา สัมผัส ร่างกายฉัน ผ่านเข้าโสตประสาททุกส่วนให้ฉันต้องฟื้นกลับมา  " แม่ตื่นสิ " ทั้งทีอยากละทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลัง อยากยอมแพ้ทุกสิ่งอย่างคนขี้ขลาด แต่ฉันก็ต้องกลับมา เพื่อนโอบกอด ปกป้องคุ้มครอง สามชีวิตน้อยๆ ที่ฉันมีส่วนร่วมสร้างให้เค้ากำเนิดมา. @@   ลูกทำอะไรผิดเลวร้าย จนไม่น่าอภัยหรือป่าว ลูกทำสิ่งเลวทรามที่สังคมประนามเหยียดหยามผิดศีลธรรมจรรยาที่น่าอับอายจนไม่กล้าสู้หน้าใครไหม ถ้าไม่ได้ทำสิ่งเหล่านั้น แล้วทำไมลูกต้องก้มหน้ามองดิน  เงยหน้าขึ้นมองฟ้าสิ  สนใจอะไรกับคำพูดคน สนใจทำไมกับสายตาคน เราห้ามปากใคร ห้ามสายตาใคร ความคิดใคร ไม่ได้ เรารู้อยู่แกใจว่าอะไรคืออะไร คนเหล่านั้นให้ลูกกินหรือป่าว  ลูกได้สู้แล้วหรือ  แล้วรู้ได้ไงว่า ตัวเองจะแพ้ ชีวิตคนเรามีทุกรสชาติ หนทางที่เดินมันขรุขระ มีอุปสรรคมาทดสอบให้เราฝ่าฟัน แม่ให้ลูกเกิดให้ชีวิต แต่คนที่จะใช้ที่จะเลือกทางเดินคือ ตัวลูกเอง .
 ขอกราบแทบเท้า แม่ของลูกคนนี้ที่เคยอ่อนแอ อยากจะบอกแม่ว่า ขอบคุณแม่ที่หล่อหลอมลูก ปลูกฝังลูก ให้รู้ได้เข้มแข็ง ยืนหยัดอยู่ได้ทุกวันนี้   ***  ถึงหนูเป็นลูกที่อาจแย่ แต่จะขอเป็นแม่ที่ดี ***

[นิด( แม่ลูกหมูสามตัว)]

ขอบคุณ สำหรับมิตรภาพที่เธอมีให้ฉัน .....ขอบคุณ ที่เธอไม่มองแค่ภายนอกของฉัน แต่...กลับมองเข้าไปข้างในหัวใจที่มันปิดกั้น.... ขอบคุณ ที่เธอให้เกรียติคบหา...ขอบคุณ ที่เธอเคารพในความคิดของฉัน ..ขอบคุณอีกครั้ง ที่เธอทำให้ฉันรู้สึกว่า เงิน วัตถุภายนอก...ไม่มีความหมาย ด้อยค่ากว่า ความเป็นเพื่อน.....

[pall]

อ่านจบแล้วได้รับความรู้สึกมากเลย
 ความรู้สึกที่ระบายออกมาจากก้นลึกของหัวใจ
 

[เล็ก]

อ่านแล้วชอบ และซึ้งมากๆเลยค่ะ  
 ว่าจะแอบอ่านไปเรื่อยๆ  แต่ก็อดแสดงความคิดไม่ได้  
 
 
 ว่างๆขออนุญาติ เข้ามาคุยบ้างได้มั๊ยคะ

[blacktea]

ฮั่นแน่คุณเล็ก....แอบอ่านได้ไงคะเนี่ย
 ออกมาซะดีๆ  
 อย่าแอบซิ่คะ เข้ามาคุยกันดีกว่า
 ถ้าทุกคนแอบอ่าน ชาดำก็จะแอบเหมือนคนอื่นบ้างนะ
 ไม่ต้องขอนุญาติเลยค่ะ บ้านนี้เป็นของทุกคนค่ะ

[ตุ้ม]

พ่อและแม่เป็นพ่อพระแม่พระของลูก  ยอมอดเที่ยวอดใช้แบบลุงป้าน้าอา  เพื่อให้ลูกๆได้มีการศึกษาได้มีปัญญาเป็นที่พึ่งของตนเอง  พวกเราเคยรู้สึกนึกน้อยใจว่าทำไมไม่ได้มีของสวยๆงามๆใช้แบบลูกพี่ลูกน้องของเรา  เราเริ่มมาเข้าใจก็เมื่อเราเติบโตมีครอบครัวของเราเองแล้ว  พ่อแม่มีลูกมากหลายคน  แต่ไม่เคยลืมที่จะโอบอ้อมอารีเผื่อแผ่คนรอบข้างที่เค้ามีความขัดสน  เราเคยฉงนกันเองว่าทำไมพ่อไปช่วยคนอื่นเช่นตอนเปิดเทอม  แล้วพวกเรากลับต้องใช้ของใช้จากพี่ลงมาถึงน้องแทนที่จะได้ซื้อของใหม่ใช้เหมือนเพื่อนๆ  พ่อและแม่สอนให้เรารู้จักมีความพอใจในสิ่งที่มีอยู่และเข้าใจในความสุขว่าไม่ได้มาจากวัสดุสิ่งของ  แต่อยู่ที่การให้ไม่ใช่รับแต่อย่างเดียว  พ่อและแม่เช็ดน้ำตาให้อภัยและปลอบโยนเมื่อลูกๆมีทุกข์ผิดหวังหรือผิดพลาด  พ่อและแม่จะคิดถึงลูกก่อนที่จะคิดถึงตนเอง  ลูกขอเกิดมาเป็นลูกของพ่อแม่อีกถ้าเป็นไปได้

[miko]

พ่อและแม่เป็นคนดูแลและชี้ทางให้ลูกๆเดิน....ตั้งแต่จําความได้พ่อติดการพนันจนโงหัวไม่ขึ้นส่วนแม่ก็ติดการพนันเหมือนกันกับพ่อ ทุกๆเย็นหลังเลิกจากทํางานพ่อก็จะขับรถไปรับแม่และตระเวนขับรถไปเล่นการพนันทั่วทุกสารทิศที่มีคนเค้าเล่นกันส่วนเราพี่สาวและน้องสาวก็จะอยู่กันตามประสาลูกชึ่งพ่อแม่ไม่อยู่ดูแล (ดีหน่อยบ้านอยู่ติดกับบ้านป้าน้าอาพวกเราเลยไม่กลัว)เวลาพ่อและแม่จะไปเล่นพนันพ่อและแม่จะไปชื้ออาหารมาตุนไว้ให้เยอะมากและสั่งพี่สาวให้ดูแลและทําอาหารให้น้องๆกิน....และถ้ามีใครมาหาพ่อแม่พวกเราก็จะบอกคนมาหาว่าพ่อกับแม่ไม่อยู่ไปจับงูใหญ่ วันใหนเล่นได้เยอะก็ชื้อกับข้าวตุนไว้เยอะวันใหนเล่นได้น้อยก็ชื้อกับข้าวน้อยวันใหนเสียก็จะมีการขนของในบ้านไปจํานํา แต่ดีหน่อยถึงจะติดการพนันยังไงพ่อกับแม่ก็ไม่เคยให้ลูกๆอด ชื้อแต่ของกินดีๆมาให้ลูกกินและรักลูกทุกคนมาก และข้อดีอีกข้อย่างหนึ่งของพ่อและแม่คือไม่เคยทะเลาะกันให้ลูกๆเห็น ไม่ว่าจะเล่นได้หรือเสีย อ้อ...ลืมบอกไปพ่อเราทํางานเป็นกุ๊กอยู่โรงแรมแห่งหนึ่งในอุบล ส่วนแม่ก็เป็นช่างเสริมสวย จริงๆแล้วชีวิตครอบครัวเราถึงพ่อและแม่จะติดการพนันแต่ว่าพวกเราลูกๆทุกคนก็มีความสุขและประสปความสําเร็จในหน้าที่การงานกันทุกคน...โดยที่ลูกๆทุกคนไม่เอาอย่างพ่อแม่เลยคือการพนันและลูกๆเกลียดการพนันกันทุกคนเลย อ่านแล้วอย่าหาว่ามิโกะประจานพ่อกับแม่นะคะ เพียงแค่เล่าสู่กันฟังถึงพ่อและแม่ของมิโกะอีกด้านหนึ่งที่ไม่เหมือนพ่อแม่ของคนอื่นจะเหมือนอยู่อย่างหนึ่งคือพ่อและแม่รักลูกๆทุกคนมาก+

[pall]

สวัสดีจ๊ะเล็ก
 เข้ามาคุยกันได้เลย
 บ้านหลังคาแดง...เป็นของทุกๆคนอยู่แล้ว....
 ทุกคนที่นี่..คุยสนุกๆกันอยู่แล้ว...และจริงใจกันทุกคน..
 อย่าแอบอ่านเลยจ๊ะ...เข้ามาแจมกันได้เลย..
 อิอิ....ดีใจมากที่แอบตัวลีบเดินเข้ามา...
 นี่ถ้าไม่มีคนดึง...ก็ไม่รู้นะว่าแอบอ่านอยู่55555
 

[pall]

สวัสดีค่ะคุณตุ้ม
 สวัสดีจ๊ะมิโกะ
 อ่านแล้วได้เห็นภาพหลายๆอย่าง
 พูดได้คำเดียวว่า..ซึ้งใจมากกับความรักของพ่อแม่...
 และเราก็รู้จากการเป็นแม่ของเราเอง