***เมื่อฉันได้มาพบเธอ...คนดี***

[lek]

ขอขอบคุณ ในการต้อนรับที่อบอุ่นค่ะ
 เล็กอยู่เยอรมันใกล้ๆนี่เอง  อยู่มาได้12ปีแล้ว  คิดถึงเมืองไทยมากขึ้นทุกวัน
 ขอโทษที่เข้ามาช้าไปค่ะ เพราะขึ้นเวรบ่าย บ่อยเลยเข้าไม่ค่อยสะดวก กลับบ้านค่ำ ลูกสาวนอนแล้ว เลยเข้ามาไม่สะดวก เพราะคอมของลูก
  แค่เข้ามานิดเดียวก็ได้สัมผัสกับความอบอุ่น ความจริงใจแล้วค่ะ
 

[blacktea]

สวัสดีค่ะคุณเล็ก ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
 อยู่ไกลบ้านไกลครอบครัว ความโหยหามันก็เกาะกินใจค่ะ
 บางทีแค่มีใครที่รักและเข้าใจได้พูดคุย หรือแม้แค่อยู่ใกล้ๆ  
 ก็เป็นน้ำหล่อเลี้ยงใจ เพิ่มความหมายให้ชีวิตได้ค่ะ
 
 ถ้ามีเวลาก็เข้ามาคุยกันนะคะ เอาลูกๆ มาสวัสดีคุณยาย คุณน้าด้วยค่ะ

[เล็ก]

ยิ่งมีเพื่อนคุยถูกใจ ยิ่งเป็นกำลังใจให้ทนค่ะ
 
 กลัวเล็กจะเป็นคุณยายเองด้วยค่ะ เพราะอายุ37เข้าไปแล้ว ลูกสาว อายุ12 โตกว่าเราแล้วค่ะ เวลาลูกเดินสวน ต้องหัดหลบ หรือไม่ก็ต้องส่งเสียง ไม่งั้นลูกไมเห็นเราล้มหัวแตกแน่  
 (พูดเกินไปหน่อยค่ะ)
 

[pall]

สวัสดีจ๊ะบี
 เป็นอย่างไรบ้างจ๊ะเข้ามาวิ่งเล่นได้แล้วเหรอเป็นห่วงมาก
 เห็นด้วยกับคำพูดของบีจ๊ะ

[pall]

สวัสดีจ๊ะเล็ก
 ดีใจที่แวะเข้ามาคุยกัน...ถ้าเล็กเหงาหรืออยากคุยอะไร
 เข้ามาคุยกันได้เลย.ที่นี่เราคุยกันไม่เลือกจ๊ะมีสาระบ้าง.
 ไม่มีสาระบ้าง.มาแบ่งปันความเหงากัน.
 หลานโตขึ้นมากชื่ออะไรจ๊ะ?เอาหลานมาคุยอวดกันก็ได้นะ
 ที่นี่มีแม่หลายคนเป็นสาวสวยอายุพอๆกับเล็ก.
 จะแก่อ่อนกว่ากันไม่กี่ปี.

[เล็ก]

 สวัสดีพี่ pall น้องblacktea คุณmiko คุณตุ้ม คุณนิด และเพื่อนๆค่ะ
 เล็กชอบเข้ามาอ่านเพราะชอบสาระ และประทัยใจ ในความเป็นเพื่อนกันอย่างแน่นแฟ้นของห้องนี้  แถมความสามารถในการเขียนที่น่ายกย่อง อีก  
 เล็กเป็นพยาบาลอยู่ ที่เยอรมันค่ะ อยู่มานานแล้ว คนรู้จักมากมาย แต่ เพื่อนที่คุยกันรู้เรื่องน่ะ มีน้อยมากๆ  แต่ดีที่เรามีงานล้นตัวเลยไม่ค่อยมีเวลาเหงากับเค้าเท่าไร  เล็กได้รู้จักบ้านนี้เนื่องจากพี่สาว  หรือ แม่พลัดถิ่น หรือพี่ใหญ่จากบ้านพยาบาลพลัดถิ่น http://payaban-pladthin.pantown.com/  ได้แนะนำให้   พอเข้ามาแว็ปดูก็ติดใจ โดยเฉพาะงานเขียนที่มีศิลป์ของเพื่อนๆ
 ตัวเองเขียนไม่เก่ง แต่ชอบอ่านค่ะ  
 ส่วนลูกสาว น้องหงส์(จริงๆแล้วเป็นหลาน) เพิ่งตามมาอยู่เยอรมันได้เข้าปีที่2  อยู่ Gymnasium ชั้นป. 5  เรียนดี ไม่น่าห่วงค่ะ เพราะเค้าชอบอ่าน เราเลยไม่ต้องเคี่ยวเข็น  กลัวอยู่อย่างเดียวว่าเค้าจะเอานิสัยเด็กวัยรุ่นฝรั่งมาใช้ ต้องใช้จิตวิทยาเป็นอย่างมาก เพราะกลัวเค้าอึดอัด  
 ชิวิตเล็กนี่ค่อนข้างสงบค่ะ ไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไร  มีอยู่อย่างเดียว อยากกลับไปอยู่เมืองไทยถ้าลูกโต นี่คือความฝัน  
 มีใครคิดเหมือนเล็กบ้างคะนี่
 

[blacktea]

สวัสดีค่ะพี่เล็ก...ขอเรียกพี่นะคะ
 ชาดำอายุ 30 อยู่ซูริคค่ะ
 ยังไม่ได้แต่งงาน อยู่กันมันไปเรื่อยๆ นี่แหละดี
 ถือเป็นการดูใจกันดัวย เห็นกระทู้เรื่องหย่า เรื่องปัญหาครอบครัว
 แล้วยอมรับว่ายิ่งทำให้กลัวมากค่ะ
 แต่อะไรจะเกิดเราก็ต้องยอมรับน่ะนะคะ
 ไม่มีใคร หรืออะไรสมบูรณ์เพียบพร้อมหรอกค่ะ
 
 ชาดำก็เขียนไม่เก่งค่ะ บางทีก็เบื่อตัวเองเหมือนกัน
 ยิ่งเขียนยิ่งแย่ จนบางครั้งไม่อยากจะเข้ามาออกความเห็นอะไร
 แต่ที่นี่ก็อย่างทีพี่เล็กว่าค่ะ ว่าทุกคนรักใคร่ และถนอมน้ำจิตน้ำใจกันและกัน
 ไม่มีอะไรกระทบกระแทกกัน  
 พี่เล็กอยู่เมืองอะไรคะ ทางเหนือหรือทางใต้ของเยอรมัน
 ซัมเมอร์นี้จะไปเยี่ยมเพื่อนหรืออีกทีก็คือลูกค้าที่ ดอร์ทมุน  
 กะว่าจะขับรถไปกันค่ะ ไม่รู้จะทนนั่งรถเล็กๆไกลๆไหวหรือเปล่า
 ถ้าเป็นเส้นทางที่ผ่านจะได้แวะสวัสดีค่ะ
 
 ชาดำกับแฟนก็กะจะไปอยู่เมืองไทยค่ะ แต่คงไปๆ มาๆ  
 แต่นั่นคงอีกนานมากๆค่ะ แฟนกะจะเกษียนตังเองตอนอายุ 55 ปี
 แล้วเราก็จะอยู่เมืองไทยบ้าง กลับมาอยู่สวิสบ้าง
 (ไม่รู้ว่าเขาเองจะทนอยู่เฉยๆ ได้หรือเปล่าหรอกนะคะ)
 เรื่องลูกเลยยังไม่ได้คิดค่ะ กลัวว่าจะลำบากถ้าเราจะเดินทางท่องเที่ยว
 
 ถ้ามาสวิสก็แวะมาเยี่ยมเยียนชาดำได้นะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ
 
 
 

[ตุ้ม]

ชาดำ(คนสวย)  อะไรกันยังไม่ทันจะเริ่มออกวิ่งแข่งพูดเรื่องถึงหลักชัยแล้ว  อายุแค่เลข 3  ต้องวิ่งต่อไปอีกเท่าตัวจ้าถึงจะถึงหลักชัย  วิ่งไปก่อนอย่าเพิ่งหยุด  วิวก็สวยต้นไม้ข้างทางก็งาม  มีที่พักดีๆริมทางด้วย

[blacktea]

ป้าตุ้มจ๋า....
 หนูก็ว่าไปงั้นแหละป้า
 ที่จริงแล้ว ยังภิรมย์กับสวิสเซอร์แลนด์มากๆ ค่ะ
 และคนข้างๆ ก็น่ารักซะไม่มีค่ะป้า  
 ไม่งั้นไม่ไปๆมาๆ อยู่ตั้งจะ 3 ปีแล้วค่ะป้า
 หนูจะยังทั้งวิ่ง ทั้งพักทักทายดอกไม้และแสงแดดอยู่อย่างงี้ค่ะ
 ขอบคุณป้ามากๆ ค่ะ ที่เป็นกำลังใจและแรงเชียร์  
 (น้าน พูดเหมือนก๊อต จักรพัน ตอนร้องเพลงเลย อิอิ)

[เขมรน้อย]

หวัดดีน่ะค่ะทุก ๆ คน นานมากแล้วที่เขมรน้อยไม่ได้แวะ เพราะอะไรหลาย ๆ อย่าง พอแวะมาเห็นกระทู้นี้ ถูกใจมากค่ะ เขมรน้อยขอให้กำลังใจคุณนิดค่ะ เขมรน้อยเพิ่งกลับจากเมืองไทยด้วยความรู้สึกที่ผิดหวัง และสมหวัง ผิดหวังซะมากกว่า เขมรน้อยไปเมืองไทยคราวนี้จุดประสงค์หลักคือเคลียร์ปัญหาภายในครอบครัว เคลียร์เสร็จก็เจอปัญหาของตัวเอง เราเลิกกับสามีแต่ยังรักกันเหมือนพี่น้อง เพราะเราไม่เคยเกลียดกัน แต่มีเหตุผลที่เราอยู่ด้วยกันไม่ได้เท่านั้น แต่พี่น้องบางคนไม่เข้าใจเราหาว่าเราเลว ทิ้งสามี และลูก แม่สามีเราจะอธิบายอย่างไรก็ไม่มีใครฟัง เหยียบเราจมดิน พอเราไม่ได้อยู่ดูแลแม่ ก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลัง,,,  (เพราะเราต้องย้ายมาอยู่สวิส และคนที่อยู่กับแม่ ก็มีแต่ทำให้แม่ร้อนหูร้อนใจ ไม่เหมือนตอนที่เราอยู่) พูดง่าย ๆ ไม่มีคนจ่ายเงินแทนเขา เพราะเราอยู่เขาไม่เคยต้องเสียค่าโน่นค่านี่ เราก็ส่งให้จากที่นี่ แต่เฉพาะที่เราส่งได้ เพราะไม่เคยมีใครช่วยเรามาเป็นสิบปีแล้ว (ทั้งที่พวกเขา มีสามีที่รวยกว่าเรา และพวกเขาก็ไม่ต้องทำงานกันด้วย ถึงบางคนทำก็มีแฟนส่งเสียเลี้ยงดูทุกอย่าง) เราเจ็บปวดมากกับเรื่องนี้ แต่ไม่เล่าให้ใครฟัง มีพ่อของลูกเท่านั้นที่เข้าใจเรา และรู้เต็มอกว่าพี่น้องเราเป็นอย่างไร เพราะเขาส่งเสียเลี้ยงดูทุกคนมาก็ว่าได้ ตั้งแต่พ่อแม่ พี่ๆ น้อง ๆ หลาน ๆ แทบทุกคนที่เขาเอาไปทิ้งให้แม่เลี้ยง เรารับหมด อย่างว่านะ สาวไส้ให้กากิน แต่มันหมดความอดทนในบางครั้งค่ะ ก็เลยมาขอระบายหน่อย คิดถึงทุกคน ยายแจง ยายเกตุ หนูคารีน่า ป้าพอล พี่ยาหยี และอีกหลาย ๆ คนที่ไม่ได้เอ่ยชื่อค่ะ แล้วจะแวะมาค่ะ

[pall]

สวัสดีจ๊ะเขมรน้อย
 ถึงว่าป้าก็ยังคิดเลยว่าเขมรน้อยหายหน้าไป
 ดีใจที่กลับมาถึงที่นี่โดยปลอดภัย
 เขมรน้อยจ๊ะถ้าอยากเข้ามาระบาย
 หรืออยากคุยอะไร...เข้ามาเขียนได้เลยจ๊ะ
 ประสบการณ์ที่เขมรน้อยได้รับ...น่าสนใจมากนะ
 ถ้าเขมรน้อยว่าง...ก็เข้ามาบอกเล่า..เพื่อคนอื่นจะได้ความรู้
 และเอามาเป็นข้อคิดเพื่อเป็นเเนวทางป้องกัน
 หรือแก้ไขปัญหา...ป้าว่าจะดีไม่น้อยเลย....
 

[pall]

สวัสดีจ๊ะเล็ก
 อิอิวันนี้เป็นสาวแล้ว...มีคนเรียกว่าพี่5555555555
 ดีใจที่เล็กเข้ามาคุยกันหลังจากที่แอบหลังเสาอยู่นานแล้ว
 ชื่อหลานสาวน่ารักมากเลยน้องหงส์
 เล็กคงพูดภาษาเก่งมากแล้วซีจ๊ะ...
 งานพยาบาลที่เยอรมันเป็นอย่างไรบ้าง...
 ป้าเห็นคนที่โน่นเข้ามาทำงานที่นี่..เต็มไปหมด...
 อืมเรื่องกลับไปอยู่เมืองไทย..ป้าคิดว่าแทบทุกคนอยากกลับ
 ไปอยู่บ้านเรา..ป้าคิดว่าตัวป้าเองคงอยู่ที่นี่...เพราะเคยชินกับ
 ชีวิตที่นี่เเล้ว...

[เล็ก]

ขอโทษมากๆเลยค่ะ ที่หายไป
 พี่pall หรือคุณป้าดีคะ ไม่อยากเรียกให้แก่เกินไป
 ขึ้นเวรดึกมา2วันเหนื่อยมากๆเลยค่ะ เล็กอยู่แผนกICU ถ้ารับคนไข้ทีก็หมดหวังว่าจะได้นั่งพัก ถ้าเงียบก็เงียบมากๆ อุตส่าห์ขนหนังสือไปอ่าน ไม่ได้อ่านสักนิดเลย... แต่ก็ยังดีค่ะที่มีงานทำ เด็กพยาบาลเยอรมันรุ่นใหม่ หางานยากแล้วค่ะ  
  ทุกโรงพยาบาลพยายามใช้มาตรการประหยัดคน เล็กโชคดีที่เป็นพยาบาลรุ่นเก่าของโรงพยาบาลแล้ว ยังได้สัญญาจ้างถาวร จะหนีไปทำงานที่สวิสกับพี่pall เพราะเห็นเค้าว่าที่นั่นเงินเดือนสูง แต่ก็เสียดายสัญญางานที่มี (พูดเล่นค่ะ จะไปตอนนี้ก็แก่เกินแล้ว ไม่อยากมาเริ่มต้นปรับตัวใหม่)   สมัยนี้มีแต่สัญญาปี หรือ 2ปีท่านั้นแล้วค่ะ  สรุปแล้ว อย่าบ่นไปเลย พอใจในสิ่งที่มีดีกว่าค่ะ
 
 เรื่องภาษา ไม่อยากบอกว่าเก่ง แต่ไม่มีปัญหา พอตามเหตุการณ์บ้านเมืองเค้าได้ทัน และคิดว่าถ้าอยู่คนเดียวที่นี่ก็อยู่ได้ค่ะ เล็กยังถือสัญชาติไทยอยู่ค่ะ เพราะความหวังว่าจะกลับไปใช้ชีวิตบั้นปลายที่นั่น  แต่อย่างว่าแหละ  บางที่กลับบ้านเมืองไทย ดันคิดถึงชีวิตที่เยอรมันอีก อยู่ไปอีก 10ปี อาจคิดอย่างพี่pall ก็ได้
 

[เล็ก]

ลืม สวัสดีเพื่อนทุกท่านนะคะ  
 ชอบกระทู้นี้เหมือนคุณเขมรน้อยเลยค่ะ คุณนิด คุณmiko และคุณตุ้มเขียนได้กินใจเหลือเกิน  
  น่าเห็นใจคุณเขมรน้อยมากๆ  ชีวิตคุณเขมรน้อยเหมือนชีวิตเพื่อนคนไทยที่นี่คนนึงเลยค่ะ  เค้ามานั่งเสียใจเสียน้ำตาเพราะ พี่น้องสายเลือดเดียวกันเป็นเหตุ หากเป็นคนนอกคงแค่ระบายความโกรธ แล้วก็หาย แต่ตอนนี้ก็เริ่มทำใจได้แล้ว  เพราะเค้าคิดถึงกงกรรมกงเกวียนค่ะ (เขียนถูกมั๊ยคะเนี่ย)
 
 ดีใจที่น้องชาดำ นึกถึงพี่ อุตส่าห์จะแวะมาเยี่ยม จริงๆแล้วพี่อยู่ ไม่ไกลจากดอร์ทมุนเท่าไร ประมาณ130 ก.ม. ไปทางตะวันตกค่ะ เมือง Bad Driburgใกล้ๆ Paderborn ,  Autobarn 44  ถ้าได้เจอกันพี่จะดีใจมาก ว่าแต่น้องจะมาเมื่อไรเท่านั้นเองพี่จะได้อยูบ้านจ้ะ  
 อีกอย่างช่วงปิดเทอร์มปีนี้ 11กค.ถึง15 สค.พี่ตั้งใจจะกลับเมืองไทย ไม่รู้ตรงกับช่วงที่น้องจะมารึปล่าวจ๊ะ
 ยังไงก็แล้วแต่พี่หวังว่า  เราคงมีโอกาสได้เจอกันซักวันนึงจ้ะ
 
 อากาสช่วงนี้กำลังแปรปรวน คนไม่สบายเยอะมาก รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ เป็นห่วงค่ะ

[pall]

สวัสดีจ๊ะเล็ก
 พี่(ถือโอกาสเรียกแทนตัวเอง)ดีใจที่เล็กได้ทำงานตามที่ตัวเองชอบ
 และภาคภูมิใจกับการต่อสู้..ดำรงค์ชีวิตต่างแดนอย่างมีคุณค่าของเล็ก
 คนเรานะเล็กไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน..ถ้าใจมีสุขก็มีค่าเท่ากัน
 ไม่ว่าจะอยู่ที่นี่หรืออยู่ที่เมืองไทยบ้านเรา...
 พี่เองยอมรับว่าชอบชีวิตที่เงียบๆสงบไม่วุ่นวาย
 และชอบความเป็นส่วนตัวมากที่สุด
 
 พี่ชอบที่เล็กบอก...พี่เองก็พอใจในสิ่งที่มีอยู่เหมือนกัน