***ระบายความรู้สึกส่วนตัว....ส่วนตัวจริงๆ....***

[pall]

***ใครที่อ่านบทความนี้....***  
 
 ถ้าไม่พอใจ...รู้สึกหมั่นไส้...ขอความกรุณา...อย่า...เข้ามาอ่าน...

**กระทู้นี้เป็นกระทู้เดิมหมายเลข 0876 ห้อง pallswiss (เผื่อใช้ในการค้นหา)**

[pall]

***บทความนี้ป้าเขียนเพื่อขอระบายความในใจของป้าเอง...***  
 
 
 เคยรู้สึกเหนื่อยใจและท้อใจกันบ้างไหม  
 ป้าคนหนึ่งที่มีความรู้สึกเหนื่อยและท้อใจมากช่วงนี้..  
 บางครั้งรู้สึกอยากหยุดและยุติทุกสิ่งทุกอย่าง  
 ไม่อยากแตะต้องทำอะไร....และอยากเลิก...  
 ไม่อยากทำอะไรที่เคยทำอีกต่อไป...  
 แม้กระทั่งการเขียนอะไรลงเวบ  
 
 มานั่งทบทวนถึงได้รู้สาเหตุหลายๆอย่าง  
 ช่วงนี้เป็นฤดูใบไม้ล่วง..อากาศหนาว  
 ไม่มีแสงแดด...ไม่ค่อยออกไปข้างนอก  
 ทำให้หงุดหงิดเกิดความเบื่อหน่าย...  
 ข่าวสารที่ได้รับฟัง...การนินทา...  
 สิ่งแวดล้อมบุคคลรอบข้าง  
 ก็มีอิทธิพลต่อความรู้สึกไม่น้อย  
 
 และอีกอย่าง........  
 ช่วงนี้ป้ากับลุงทำงานหนักมาก....  
 ว่าไปอายุแบบเราควรจะเลิกทำงานกันได้แล้ว  
 ลุงมีอาชีพส่วนตัว...รับเหมาทำสวน  
 และรับจ้างทำหลังคา  
 เราไม่มีลูกจ้างหรือคนมาช่วย  
 จะทำงานกัน2คนมาตลอด...  
 30ปีที่ใช้ชีวิตคู่กับลุง...เราจะเป็นคู่ทุกข์คู่ยาก  
 และปากกัดteenถีบกันจนถึงทุกวันนี้  
 
 ถ้าใครอ่านเวบไซด์นี้จะรู้ว่าลุงปลดเกษียรแล้ว  
 ไม่ควรทำงานควรจะพักผ่อน..หาความสุขบั้นปลายชีวิต  
 แต่ลุงก็หยุดไม่ได้...เพราะสาเหตุหลายอย่าง  
 เงินคนแก่ที่ได้รับมาไม่มาก..  
 และลุงก็หยิ่งไม่แบมือขอเงินช่วยเหลือจากรัฐบาลเหมือนคนแก่ทั่วๆไป  
 ลุงไม่เคยไปขอเงินช่วยเหลือต่างๆ  
 และจะทำงานหนักเลี้ยงครอบครัวด้วยความเหนื่อยยาก  
 และลำบากมาก.....ตลอดชีวิต...จนถึงทุกวันนี้  
 **ขอย้ำอีกครั้งว่า....ลุงหยิ่งมาก..กับการไปรับเงินสังคมส่วนนี้***  
 ¨ลุงบอกว่าแกคงตายไปก่อนที่จะไปแบมือขอรับเงินช่วยเหลือส่วนนี้  
 เงินที่คนสวิสเรียกกันว่าEL  
 ป้าเคยเขียนเอาไว้เกี่ยวกับเงินประกันสังคม  
 ไปอ่านดูได้...  
 http://www.pallswiss.com/cgi-bin/webboard/generate.cgi?content=0683&board=pallswiss  
 
 
 

[pall]

ลุงกับป้าต่างกันราวฟ้ากับดิน  
 ลุงชอบสนุกสนานไม่ซีเรียสกับชีวิตผิดกับป้าซึ่ง  
 ป้าเป็นคนเก็บตัว..ชอบการอ่านมาก  
 ไม่ชอบการพูดมาก..และถ้าพูดคำไหนจะคำนั้น  
 เรียกว่าเด็ดขาด...และเป็นคนที่ถนอมใจคน  
 บางครั้งตัวเองจะเจ็บปวดก็ยอม  
 ป้าไม่เคยทำร้ายจิตใจคนที่รู้จักหรือไม่รู้จัก  
 ด้วยคำพูดถากถางหรือเชือดเฉือนใจคน  
 สิ่งนี้ยอมรับว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุดของตัวเอง  
 ป้าไม่ใช่คนดี100%หรอกยอมรับ...  
 
 ช่วงนี้ป้ารู้สึกผิดๆกับลุงเหลือเกิน  
 ไม่ได้สนใจเหมือนเมื่อก่อนทั้งๆที่แกเป็นโรคหัวใจ  
 หลังจากทำงานแทนที่จะเล่นหรือคุยกันเหมือนสมัยก่อน  
 แต่ป้ากับนำเอาเวลาว่างเข้ามาเล่นNet  
 ซึ่งทำให้คนสามารถด่าได้..ว่าเป็นคนว่างมาก...  
 ทั้งๆที่ไม่ค่อยว่างเลย  
 ไม่มีใครรู้หรอกบางครั้งต้องแอบอดนอนมาเขียนอะไรลงเวบ  
 แล้วก็ไปทำงานกัน..หรือไปเที่ยวกัน...  
 พูดถึงเวบนี้...มีคนถามว่าทำไปทำไม..  
 ทำเพื่ออะไร...ต้องเสียเงิน..  
 มานั่งหาข้อมูล...นั่งตาดำ...  
 ผลประโยชน์ไม่ได้เลย.....  
 แต่ป้าไม่สนใจหรอก..อยากทำเวบที่สามารถช่วยเหลือคนไทย  
 ที่มาอยู่ใหม่ๆไม่รู้อะไร...ไม่รู้ว่าจะหันหน้าไปหาใครได้  
 ป้านึกถึงตอนป้ามาอยู่ใหม่ๆช่วงแรกๆ  
 เหงา..ว้าเหว่มาก...ไม่มีเพื่อนไม่มีอาหารไทยขาย  
 เหมือนสมัยนี้..ไม่มีหนังสืออ่าน  
 ว้าเหว่สุดๆ....  
 จำได้ไม่ลืมในชีวิต...  
 เข้าไปทักคนไทย3คนยืนคุยกัน  
 เขาไม่พูดด้วยเดินหนีมองป้าเหมือนตัวเสนียด  
 จำสีหน้าเขาได้ไม่ลืมเลย  
 พอป้าเริ่มรู้จักคนไทย  
 พอคบกันนานๆก็เริ่มมีปัญหา  
 คือการนินทา..พูดลับหลัง..  
 และคนเอาเรื่องไปพูดต่อเติม..  
 จนกลายเป็นทะลาะกัน  
 การคบคนป้าเลยถือคติว่าห้ามคบเกิน2คน  
 ถ้าคบเกิน2มักจะมีเรื่องแทบทุกรายเพราะปากคน  
 
 ****และอยากบอกให้รู้ว่า***  
 
 ถ้าใครมีเรื่องการทะเลาะเข้าใจผิดแบบนี้  
 ควรจะหันหน้าเข้าหากันพูดกันให้รู้เรื่อง  
 คนเราตอนคบกันดีกันอะไรก็ดีไปหมด  
 แบบที่คนไทยเราชอบพูดกันว่า แทบจะแหกtoodดม  
 แต่พอโกรธกันเอาความลับทุกอย่างออกมาประจานกันหมด  
 น่าเสียดายไมตรีจิตเก่าๆที่มีต่อกันจริงๆ  
 ป้ารู้ว่าคนเราย่อมมีทั้งข้อดีและข้อเสีย  
 
 ป้าไม่ชอบการนินทาและการทะเลาะกันแบบนี้  
 เลยเก็บตัวและตั้งปฎิฏานไว้ว่า..ถ้ามีโอกาส  
 อยากจะทำเวบเพื่อช่วยคนไทยที่มาอยู่ใหม่ๆ  
 เพราะเรียนรู้จากสิ่งที่ตัวเองเคยได้รับบทเรียนมาก่อน  
 ตอนกที่กระเสือกกระสนหาเพื่อนเพราะความเหงา  
 ถึงแม้เวบนี้จะช่วยคนไม่ได้มาก  
 แต่ช่วยคนแค่1คนที่เดือดร้อนแค่นี้ป้าก็ดีใจมากแล้ว  
 ที่ป้าทำเวบนี้....ไม่ใช่เพราะอยากอวดรู้...หรือมีเวลาว่างมาก..  
 หรืออยากจะทำตัวเป็นศาสดาจารย์  
 แต่เพราะเหตุผลที่เอ่ยมาจากข้างบนที่เป็นแรงบันดาลใจ  
 
 
 บทความนี้ป้าเขียนเพื่อขอระบายความในใจของป้าเอง  
 ไม่เกี่ยวกับใคร

[บัวขาว]

เข้ามาให้กำลังป้าคนแรกเลย อยากให้ทำเว๊ปต่อไปตามที่ตั้งใจไว้ค่ะเว๊ปของป้าก็เป็นเหมือนจุดพบกันของคนไทยบนโลกไซเบอร์ในสวิสค่ะ หาเพื่อนคนไทยด้วยกันได้ ใครมีปัญหาอะไรถามได้ ตั้งแต่เรื่องการมาท่องเที่ยว การมาแต่งงาน การหย่า การใช้ชีวิตในสวิส การหางาน ถูกได้ทุกเรื่อง ใครรู้อะไร อะไรก็เข้ามาช่วยกันตอบตามประสบการณ์ เรามาอยู่ต่างแดนอย่านี้ควรรวม รวมกันไว้มีอะไรก็มาบอก มาเล่า อย่าแตกแยกกัน อากาศที่นี้ก็หนาวอยู่แล้ว เรามีกันไว้ อย่าให้หนาวใจอีกเลย ช่วย ช่วยกันหน่อย ขอให้เว๊ปป้าพรอยู่ตลอดไปนะค่ะ :-)

[นิด ( แม่ลูกหมูสามตัว )]

โห ป้าระบายได้ความรู้สึก อยากให้กำลังใจป้านะค่ะ นิดเชื่อว่าสิ่งที่ป้าและเพื่อนทุกคนในเวปที่เข้ามาช่วยกันตอบเราต่างหาข้อมูลที่ดีและชัดเจน เราต่างมีความคิดเช่นเดียวกัน มีเจตนาที่ดี ที่อยากช่วยเหลือทุกคนที่เข้ามาถามและหาความรู้ ทุกคนและป้าในเวปนี้ไม่ได้มาหวังเอาหน้าเอาตา คำเยินยอสรรเสริญ เรารู้ดีแก่ใจค่ะป้าว่าทำ ทำไม เพื่ออะไร ทำต่อไปเถอะค่ะ ส่วนตัวนิดเองแม้ความรู้จะน้อยนิดถ้าจะเทียบกับใครเค้า ก็จะยังคงเข้ามาแบ่งปั่นในสิ่งที่พอรู้บ้าง และเข้ามาศึกษาเพิ่มพลูความรู้ให้ตัวเองจากข้อความต่างๆที่เพื่อนๆทุกคนเข้ามาช่วยกันแบ่งปั่น ขอบคุณป้าอีกครั้งที่ทำเวปดีแบบนี้

[เกตุ]

เหนื่อย ท้อ เสียใจ กับคำพูดคนก็ระบายออกมาค่ะ อย่าเก็บไว้คนเดียว เอาสิ่งที่เขาว่า เขาด่า มาเป็นแรงผลักดันตัวเราดีกว่า อย่าโกรธในสิ่งที่เขาด่า เขาว่า ทำใจให้สงบแล้วอ่านในสิ่งที่เขาว่าเรามา แล้วพิจารณาว่าเราเป็นอย่างนั้นหรือเปล่าถ้าไม่ใช่เราก็เฉยเสีย แต่ถ้าใช่เราก็ปรับปรังตัวเอง แต่ถ้ามาด่ามาว่าเพียงเพื่อต้องการเอาชนะไม่ต้องไปต่อล้อต่อเถียงด้วยหรอก คนเราถ้าต้องการจะด่าจะว่าอยู่แล้ว ก็หาเรื่องจนได้นั่นล่ะ ไปต่อล้อต่อเถียงกับคนแบบนี้ก็ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นกับชีวิตของเรา เป็นกำลังใจให้ค่ะป้า

[พิราบสีชมพู]

**ดึกมากแล้วคืนนี้..แต่ยังข่มตาหลับไม่ลง เปิดทีวีดูก็ไม่รู้เรื่อง ไม่รู้จะหันเหไปทางไหน เลยมานั่งหน้าคอม เปิดเว็บนั้นเว็บนี้ไปเรื่อยๆแล้วก็มาทิ่เว็บของป้า เปิดมาปุ้บเห็นข้อความของป้า รีบกดเข้ามาอ่าน...
 ป้าคะ..ยามใดทิ่ท้อแท้ ขอให้ป้านึกถึงลุงให้มากๆค่ะ ชีวิตคู่ 30ปีของป้านั้น เป็นข้อยืนยันได้ดีว่า แข็งแกร่งเพียงใด ฉนั้น อย่าได้ใส่ใจอะไรกับคำนินทา เสียงนกกาทิ่ไร้ศักดิ์ศรีเลยค่ะป้า คิดเสียว่านั่นคือ สายลมทิ่พัดผ่าน และถ้าสายลมนั้นนำมาซึ่งความเหน็บหนาว เราก็ป้องกันด้วยการใส่เสื้อหนาๆซะปิดกั้นจากความเหน็บหนาวนั้น.
 มีข้อความหนึ่งได้มาจาก พระท่าน ท่านกล่าวว่า
 ***ไม่มีบุคคลใดในโลกนี้ ไม่โดนนินทาว่าร้าย***
 

[เทียนหอม]

ป้าพอล เขียนได้ใจหนูมากๆค่ะ  
 
 หนูเป็นคนหนึ่งที่ได้รับประโยชน์จากเว็บนี้  
 เว็บนี้เป็นส่วนสำคัญที่ทำให้การเดินทางไปสวิส
 ของหนูสำเร็จและผ่านไปได้ด้วยดี
 
 ถ้าไม่มีเว็บนี้ คงไม่ได้เจออาตุ้ม  
 ชีวิตที่สวิสคงยุ่งยากกว่านี้  
 และคงไม่ได้มีโอกาสดีๆได้ติดสอยห้อยตาม
 อาตุ้มและอาผู้ชายไปที่โน่นที่นี่
 
 ยิ่งไปกว่านั้น คำสอนที่อาตุ้มมีให้หนู  
 การได้มีโอกาสได้สัมผัสชีวิตของอาตุ้ม  
 เป็นบทเรียนชีวิตที่มีค่ามาก  
 เป็นมิตรภาพนิจนิรันดร์  
 และบุญคุณที่หนูไม่มีวันลืมเลือน  
 
 ป้าพอลกับคุณลุงเองก็เมตตาพาหนูกับแฟน
 ไปเดินเที่ยวรอบเมืองเบิร์น  
 เสียสละเวลาและความสุขส่วนตัว  
 พาเราเข้าซอกนี้ออกซอกนั้น  
 อยากให้เราได้เห็นได้รู้ให้มากที่สุด
 การเปิดบ้านให้เข้าไปทานอาหารค่ำมื้อนั้น  
 กับการได้มีโอกาสได้พูดคุยกับป้า  
 ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่ง  
 
 ป้ารัก ใส่ใจ และทุ่มเทกับการทำเว็บนี้มากมายเหลือเกิน
 เราสองคนซาบซึ้งในน้ำใจของป้ามากค่ะ
 
 ส่วนคำครหาใดๆ อย่าได้เอามาใส่ใจให้ทุกข์ร้อนเลย
 ยิ่งถ้ามันไม่จริงแล้ว ฟังแล้ว ก็ให้อภัยไป
 คนเราไม่มีใครดี ผิดพลาดกันได้ทั้งนั้น
 เรียนรู้จากข้อผิดพลาด ให้อภัยตัวเอง ขออภัยผู้อื่น  
 แล้วเดินหน้าต่อไป
 
 ไม่ใช่หน้าที่ของใครบนโลกนี้จะมาตัดสินเราได้
 คนบนฟ้าต่างหากที่จะรู้ดีว่าเราเป็นเช่นไร
 และไม่ว่าเราจะผิดแค่ไหน เค้าก็ยังรักและให้อภัยเราเสมอ
 
 ส่งใจไปเชียร์จากอเมริกาถึงสวิสนะคะ
 
   

[เตย]

ขอเป็นอีกหนึ่งแรงใจนะคะที่ให้กำลังใจ เตยได้รับความรู้หลายๆ อย่างจากที่นี่ โดยหลายๆ อย่างเช่นกัน รำพังตัวเตยเองไม่ทราบจะหาอ่านได้ที่ไหน ขอบคุณมากนะคะที่ทำให้โลกการอ่านของเตยกว้างขึ้น
 
 " ถ้าคุณลงมือทำในสิ่งที่คุณสนใจอยู่เสมอ อย่างน้อยจะมีคนคนหนึ่งที่พอใจ "  
 
 อย่างน้อยหลายๆ คนในบอร์ดแห่งนี้ก็เห็นและพอใจคะ

[เตย]

ดอกไม้แห่งกำลังใจ

[miko]

ขอเป็นกําลังใจให้ ป้า คะ ทําดีถึงใครจะมองไม่เห็น แต่เราก็ได้ความสบายใจ ใครเค๊าจะเข้าใจเป็นอย่างไรก็ช่างเค้าเถอะคะ เราไม่สามารถไปห้ามความคิดของคนได้ ใครไม่เข้าใจ แต่ มิโกะ เข้าใจ ป้า และขอเป็นกําลังใจให้ ป้า ทําเว็ปดีๆให้กับคนไทยที่อยู่ต่างบ้านต่างเมืองได้เข้ามาหาข้อมูลในการใช้ชีวิตที่นี่ เป็นกําลังใจให้ ป้าคะ

[นิด (แม่ลูกหมูสามตัว)]

      @@@  หากวันนี้เราล้มลง ...ยังคงลุกขึ้นได้ใหม่
  ยังคงมีหนทางและยังมียิ้มสดใส....
  ก้าวไป...อย่าหวั่นไหวหวาดกลัว  
 พร้อมทนทุกข์หมองหม่น ผจญความมืดหมองมัว  
 ไม่กลัวจะฝันถึงวันใหม่ ....
                 หากวันใดอ่อนแอท้อแท้อย่าหวั่นไหว ....
 ขอให้ใจไม่สิ้นหวัง
 ปัญหาแม้จะหนัก.. ก็คงไม่เกินกำลังอย่าหยุดยั้งก้าวไป  
 ขออย่ายอมแพ้ อย่าอ่อนแอแม้จะร้องไห้ ...
 จงลุกขึ้นสู้ไป จุดหมายไม่ไกลเกินจริง  @@@

[แจง]

ป้าคะ แจงไม่ขอพูดไรมาก  
 
 เพราะ เราก็คุยกันเกือบจะทุกวันอยู่แล้ว
 
 เพียงแค่ มาขอย้ำ ว่าจะเป็นกำลังใจ ให้ป้าเสมอค่ะ
 
 
 ทิ้งท้าย...
 
 
 
 
 องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงแสดงพระธรรมเทศนา  
 แนะนำบรรดาพระสงฆ์ทั้งหลายว่า "ภิกขเว ดูก่อน ภิกษุทั้งหลาย นินทา ปสังสา  
 ท่านถือว่า การนินทา เป็นธรรมดาของโลก คนเกิดมาในโลกทั้งหมด จะพ้นการนินทาไม่มี  
 ตามพระบาลีว่า นัตถิ โลเก อนินทิโต คนไม่ถูกนินทาเลยไม่มีในโลก ฉะนั้นพวกเธอทั้งหลาย  
 จงอย่าสนใจกับคำสรรเสริญ และคำนินทา เราจะไม่ชั่ว ในเมื่อเราทำความดี มีชาวบ้านเขานินทา เราก็จะไม่ชั่ว ไปตามคำเขาว่า  
 ถ้าเราเลว เขาจะสรร เสริญเราเพียงใด ก็ดี เราก็จะไม่ดี ไปตามคำสรรเสริญนั้น  
 ขอเธอทั้งหลาย จงอย่าสนใจกับคำนินทา และสรรเสริญ  
 ถือว่า ธรรมดาของสัตว์ที่เกิดมาในโลก ต้องมีสภาวะกระทบกระทั่งแบบนี้ทั้งหมด
 
 

[สวัสดีค่ะ]

อยากให้กำลังใจเหมือนคนอื่นค่ะป้า
 แต่ถ้าป้าเหนื่อยมาก และไม่มีความสุข
 ที่เกิดจากการทำเวบ ป้าจะหยุดหนูคิด
 ว่าคงไม่มีใครจะว่าป้าได้ แต่ก็คงมีคน
 จำนวนนึงที่คิดถึง ถ้ายังไหวก็สู้ต่อนะค๊ะ
 ป้า ถ้าไม่ไหวก็พักผ่อนนะค๊ะ
 

[Nong Yim]

เพิ่งจะเริ่มรู้จักป้า ณ สัปดาห์ นี้ เพราะเข้าไปถามที่ website ของคนไทย ที่อยู่ในเยอรมัน เค้าแนะนำให้มาที่ web นี้ แทบจะไม่ต้องถามคำถามใหม่เลย ค้นจากคำถามเก่าๆ ที่ถามและตอบกันมา เก็บข้อมูลไม่ไหวแล้ว ขอเป็นกำลังใจค่ะ เคยท้อเหมือนกันค่ะ แต่ทุกเช้าที่ได้ตื่นมาเห็นดวงอาทิตย์ จะมีความสุขทุกครั้งค่ะ เพราะอย่างน้อย เราเป็นคนโชคดีคนหนึ่ง ที่ได้ตื่นมาเห็นตะวัน...............